قرآن،حقوق بشر و آزادی-13
قرآن ، آزادی ، حقوق بشر-قسمت هجدهم-18
15-تحمل و تقوی رهایی بخش در برابر آزار دگر اندیشان : در سوره آل عمران ، آیه 186 میخوانیم ::
لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا أَذًى کَثِیرًا وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ مسلماً شما در اموال و جانهای خویش آزمایش خواهید شد و بیتردید از کسانی که پیش از شما به آنها کتاب داده شده [=یهودیان و مسیحیان] و نیز از کسانی که شرک ورزیدند، [سخنان] آزار [دهنده] فراوانی خواهید شنید، و [اما] اگر صبر کنید و تقوا پیشه سازید [=تحمّل نمایید و نفس خود را از عکسالعمل انتقامی باز دارید]، پس بیگمان این [تحمّل و تسلّط بر نفس] نشانة اراده [شما] در کارهاست.
نکته ها :: اگر فرموده خداوند یکتا در قرآن حکیم را با رفتارها و عملکردهای گروههای ضد اسلامی و ضد انسانی طالبان ، القاعده ، داعش و .... ، مقایسه کنیم ، به خوبی در می یابیم که تفاوت ره از زمین تا آسمان است ، و آن گروههای فوق الذکر هیچ ارتباط و تناسبی با دین مترقی و آزادیبخش اسلام قرآنی ، محمدی و علوی نداشته ، ندارد و هرگز نخواهد داشت.
بیان دوباره این نکته کاملاً ضروری و مهم است که اساساً مقوله جنگ و تهاجم مسلحانه و تعرض به جان و مال و نوامیس مردم ، موضوعی دیگر است. یا به سخنی دیگر دستورات قرآن در آیات ذکر شده ، تماماً در مورد مشرکان و کافرانی است که به تهاجم فرهنگی و نه تهاجم مسلحانه زده اند.
در برابر تهاجم فرهنگی( توهین و استهزاء آیات خدا ) ، طبق دستور پروردگار عالم ، تنها می توانیم جلسه ای که در آن آیات الهی را به سخره و استهزاء گرفته شده است راترک کنیم. ( پروردگار یکتا)مشابه رهنمود فوق را از موضوع دفاعی( نه تهاجمی ) در عکس العمل نسبت به مخالفین به ترتیب سه گانه ذیل به رسول اکرم( ص ) توصیه کرده است. 1- از کافران و منافقان اطاعت نکن؛ 2- به آزارشان اهمیت مده( آن را واگذار ) ؛ 3-به خدا توکل کن. (منبع : در عرصه اصلاحات ، ص 140)
البته ناگفته نماند اسناد بسیاری در تاریخ اسلام داریم ، که ائمه اطهار( ع) در مساجد که محل تجمع خلق خدا بود ، با افراد زیادی که عقاید گوناگونی همچون اهل نصارا( مسیحیان ) ، یهودیان ، زرتشتیان ، مشرکان ، غالیان ، طبیعیون و بی دینان ، و ....در پیرامون وجود خدا ، خلقت انسان و ... مناظره و گفتگو میکردند. امام جعفر صادق(ع) که مانند پدرش اهل تفکر ، علم و حقوق بود ، و دانشجویان بسیاری را تحت تعیلم و تربیت قرار داد. در واقع پیشوایان و الگوهای دینی ما یعنی همان امامانِ آزاده و علوی، بدون تندی و خشونت با کسانی که با عقاید مختلف مذهبی و غیرآن بودند ، با صبر و حوصله علاوه بر بحث و آموزش علوم آن روزگاران به آن علاقمندان ، مخاطبان را با اسلام راستین آشنا مینمودند ، و حقیقت را از باطل مشخص میکردند.
دگراندیشان و داشتن سعه صدر! ::
16-سوره حجر ، آیات شریفِ 97 و 98
سوره حجر ::آیه 97
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُـولُونَ و هر آینه ما میدانیم که سینه تو از آنچه میگویند تنگ میشود [=کفرگوئیهاشان آزردهات میکند].
سوره حجر::آیه98
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَکُن مِّنَ السَّاجِدِینَ پس [برای آرامش یافتن] به ستایش پروردگارت تسبیح کن و از سجدهکنندگان باش.
17-پروردگار مهربان در سوره هود ، آیه مبارکه 12 ، از اینکه رسول اکرم را بخاطر عدم ایمان آوردن و سوالات گمراه کننده حق پوشان ، بسیار محزون و دلتنگ میبیند ، او را دلداری داده و برای چندمین مرتبه ، سطح و اندازه مسئولیت پیامبر که ابلاغ و پیام رسانی آشکار و مبین است را به او بصورت صریح و مشخص بیان میکند ، و تنها آفریدگار عالم را عهده دار و مسئول همه چیز میداند. ::
فَلَعَلَّکَ تَارِکٌ بَعْضَ مَا یُوحَى إِلَیْکَ وَضَائِقٌ بِهِ صَدْرُکَ أَن یَقُـولُوا لَـوْلَا أُنزِلَ عَلَیْهِ کَنزٌ أَوْ جَاءَ مَعَهُ مَلَکٌ إِنَّمَا أَنتَ نَذِیرٌ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ پس
[در برابر ناسپاسان و منکران] از اینکه میگویند: چرا گنجی بر او نازل نشده، یا فرشتهای [در تأیید رسالت] به همراهش نیامده، مبادا بعضی از آنچه را [در ارتباط با صبر و تحمل در برابر سخنان منکران] بر تو وحی میشود ترک کنی! [در هر صورت]تو فقط هشدار دهندهای؛و خداست که بر همه چیز وکیل [=مراقب و کارگزار] است.
توجه : برای آشنایی با سلسله آیاتی که مربوط به دستور خداوند مبنی بر سعه صدر و صبر و عدم محزون شدن پیامبر ، در مقابل اعراض ، ناباوری و بی ایمانی دگراندیشان ، میباشد ، چند نمونه دیگر را به رشته تحریر در می آوریم ، تا برای وجدانهای بیدار و آگاه جامعه ، خود دلیلی متقن و مبرهن برای باور قلبی به این نکته باشد که ؛ اسلام دینی سراسر لطف ، عشق ، صلح و برابری است ، که مقوله حقوق بشریت در تمام اجزای و فرامین الهی که در کتاب قرآن مبین متبلور شده است ، عیان و هویدا است.
18- سوره حجر ، آیه88 ::
لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ
ترجمه :: ـ [با وجود چنین گنج شایگانی] به نعمتهائی که ما برخی از آنها [=منکران] را برخوردار کردهایم چشم مدوز [=اعتنائی به مال و ثروت آنان مکن] و بر آنان [از ایمان نیاوردنشان] محزون مشو و [در عوض] بال مهربانی خویش را بر مؤمنان بگستران [به آنها اعتنا کن و زیر پر و بال حمایت قرارشان ده].
به قلم :: #مهدی_گلمحمدی
#قرآن_آزادی_و_حقوق_بشر
#پرتوی_از_قرآن
ادامه دارد.